Heb jij collega’s of kameraden?

Als je bij defensie werkt, of het nu landmacht, luchtmacht of marine is, heb je geen collega’s; je spreekt over kameraden. Ze gaan ook als kameraden met elkaar om.
Als ik denk aan een band tussen broers en zussen denk ik terug aan vroeger, waarin ik altijd ruzie had met mijn tweelingzus. Die ruzies liepen uit op snauwen naar elkaar, tot vechten waarbij mogelijk (melk)tanden zijn gesneuveld. Maar, kwam je aan mijn zus, dan kwam je aan mij, en nog steeds. Zo’n band is enorm waardevol, rotsvast en moet gekoesterd worden.

Maar hoe maak je binnen je bedrijf nou zo’n sterke band met elkaar?

Ik geloof in collega’s die geven om het succes van een ander.

Samen optrekken in een groep, lief en leed delen, niet opgeven, elkaar vertrouwen en alles voor elkaar over hebben. Maar hoe realiseer je dat?

Het begint met het hebben van een leider. Dit klinkt als een makkelijke opgave, maar dat is het niet. Goede leiders zijn moeilijk te vinden, dit zijn namelijk mensen die vanuit hun intrinsieke motivatie al een leider zijn. En soms zijn deze leiders zich niet bewust dat ze een leider (kunnen) zijn. Je hebt een leider nodig om mensen bij elkaar te brengen, die ervoor zorgt dat er kameraadschap ontstaat. Dit gebeuren nou eenmaal niet vanzelf.

In mijn ogen is een goede leider iemand die je helpt ervoor te zorgen dat je gaat slagen, die je bepaalde competenties leert, je corrigeert als het nodig is en je helpt je zelfvertrouwen verder op te bouwen. Daarbij iemand die niet bang is om te experimenteren en fouten durft te maken en anderen inspireert en stimuleert om “nieuwe” kansen te benutten om doelen te behalen. Bovenal meet een leider zijn succes aan de successen van zijn collega’s.

Naast het hebben van een leider is een goede werkomgeving ook belangrijk. Een collega is -volgens het woordenboek- iemand die bij dezelfde organisatie werkt. Kameraadschap omvat een verbondenheid en onderlinge warmte en vertrouwen. Gemiddeld besteed je zo’n acht uur per dag in de omgeving van je collega’s. Acht! Dat is meer dan dat je je partner ziet en vaak meerdere dagen in de week. Collega’s zullen je dan ook vaker in meerdere emoties zien zoals verdrietig, boos of juist uitzinnig van blijdschap. Je staat aan de directe zijlijn van elkaars leven. Je leeft letterlijk en figuurlijk met elkaar mee. Niet zo heel vreemd dat daar een stevige band uit voortkomt.

Binnen codecentric hebben we allemaal verschillende persoonlijkheden, interesses en talenten. Juist door de kneepjes, trucs, aanpak en denkwijzen van iedereen te gebruiken en op elkaar te vertrouwen voltooien we opdrachten en groeien we niet alleen individueel maar ook als organisatie. Zo haal je rendement en dat motiveert enorm.

Zelf was ik niet anders gewend om evaluatie/beoordelings gesprekken te hebben waarin er elk jaar werd gevraagd naar mijn doelen. Deze waren meestal gericht op zakelijke doelstellingen zoals: “het behalen van certificaten”, “targets”, of “opdrachten”. Bij codecentric gaat het anders. Daarin wil men graag naast de zakelijke doelen ook mijn persoonlijke doelen weten, zoals bijvoorbeeld “de wens om zelf te gaan ondernemen”, “te stoppen met roken” of “een marathon lopen”. Door deze doelstellingen met elkaar te delen wordt er een bepaalde band met elkaar gecreëerd zodat wij, als codecentric, ervoor zorgen dat iedereen zijn doelen gaat behalen, zowel persoonlijk als zakelijk.

Ook staan we stil bij een belangrijke gebeurtenis in iemands leven en is er altijd tijd om even bij te kletsen. Wanneer iemand aan mij vraagt hoe het gaat, dan nemen ze daar de tijd voor en is het niet een beleefdheidsvorm. Iets waar we ons allemaal wel eens op betrappen.

Daarnaast stimuleert men mij om een betere versie van mijzelf te worden, maar respecteert iedereen mij om de persoon wie ik ben.Deze manier van eenheid zorgt ervoor dat ik meer moed heb om de juiste dingen te gaan doen (om mijn doelen te behalen).

En als ik de juiste dingen doe verwacht ik mijn collega’s ook te inspireren om hun doelen te behalen.